Dositej Obradović je bio srpski književnik, prosvetitelj i reformator revolucionarnog perioda nacionalnog buđenja i preporoda.
U svojim mnogobrojnim spisima izložio je prosvetiteljske ideje 18. veka, a najbitnija filozofska, pedagoška, društveno-politička, kulturna i prosvetna pitanja tadašnjeg vremena prilagođavao je potrebama kulture i prosvete svog naroda. Među najznačajnijim Dositejevim spisima ističu se Pismo Haralampiju, u kojem obrazlaže svoje prosvetiteljske ideje: narodni jezik kao književni, štampanje knjiga građanskim pismom, važnost obrazovanja; zatim prva autobiografija u srpskoj književnosti Život i priključenija, potom Sovjeti zdravago razuma, Basne, Etika, Sobranije raznih naravoučitelnih veščej i druge. Na vest o Prvom srpskom ustanku stupio je u vezu s Karađorđem i došao u Srbiju 1807. godine da svojim znanjem pomogne ustrojstvu nove države. Delovao je kao diplomata, boreći se za srpske ustaničke oslobodilačke interese, osnivač je Velike škole[1] 1808. godine – potonjeg Univerziteta i Bogoslovije 1810. godine, a kao član Praviteljstvujuščeg sovjeta bio je prvi ministar prosvete u Srbiji. Preminuo je u Beogradu 1811. godine i sahranjen u porti Saborne crkve.
Spomenik Dositeju Obradoviću danas se nalazi u Akademskom parku, zajedno sa spomenicima istaknutim srpskim naučnicima Josifu Pančiću i Jovanu Cvijiću, u neposrednom okruženju fakultetskih zdanja Beogradskog univerziteta.
