Konak kneginje Ljubice nalazi se u Beogradu, u ulici kneza Sime Markovića broj 8. Zbog svog istorijskog i arhiktetonskog značaja konak ima status spomenika kulture od izuzetnog značaja.
Do 1829. godine, na mestu između zgrade Patrijaršije i današnjeg konaka nalazio se drugi (stari) dvor, koji je upotrebljavan za stanovanje. S obzirom na njegovu starost i oronulost, knez Miloš je odlučio da sazida drugi konak. Novi konak, kako je zvan u vreme građenja, bio je veći i reprezentativniji od Gospodarskog, jer je trebalo i da posvedoči o narasloj ekonomskoj moći i učvršćenoj vlasti Miloša Obrenovića posle dobijanja Hatišerifa 1830. godine.
Konak kneginje Ljubice jedan je od najreprezentativnijih sačuvanih primera građanske arhitekture prve polovine 19. veka u Beogradu. Građen je u periodu od 1829-1830. godine. Prema zamisli kneza Miloša, trebalo je da ima dvojaku namenu, da bude stan njegove porodice, kneginje Ljubice i sinova Milana i Mihaila, kasnijih srpskih knezova, a u isto vreme i dvor za rezidenciju. Izgrađen je po idejama i pod nadzorom Hadži-Nikole Živkovića, pionira srpskog neimarstva.
Knez Miloš je odlučio da angažuje neimara iz Vodena, Hadži Nikolu Živkovića, jer u to vreme u Beogradu nije ni bilo neimara, s obzirom na to da se godinama nije zidalo. Tako je Nikola Živković postao prvi neimar obnovljene Srbije i rukovodio je svim građevinama koje je knez Miloš podizao tokom svoje prve vladavine.
Kopanje temelja početo je u julu 1829. godine, a Konak je završen u kasnu jesen 1830. godine. Kneginja Ljubica je pismom javila mužu 22. novembra 1830. godine „da su se smestili u novom konaku“. Naknadno, 1836, dograđen je amam sa jednospratnim traktom.
