Karađorđev park prostire se između Bulevara oslobođenja i Nebojšine ulice. Na ovom mestu, za vreme napada na Beograd 1806. godine, bio je jedan od logora ustaničke vojske. Park predstavlja znamenito mesto od izuzetnog značaja.
Ustanici koji su u Prvom srpskom ustanku boravili na Vračaru i izginuli tokom borbi protiv Turaka od 30. novembra 1806. do početka 1807. godine, sahranjeni su na tom prostoru, izuzev Vase Čarapića.
Knez Aleksandar Karađorđević podigao je 1848. na tom vojničkom groblju spomenik s natpisom: „U slavu i čast srb-junacima za otečestvo hrabro izginuvšim 1806. godine podiže spomenik ovdi." Na samom vrhu spomenika nalazi se krst sa godinom 1806. i tekst iz koga se saznaje da je obnovljen 1889. godine, za vreme vladavine kralja Aleksandra Obrenovića. To je ujedno i prvi javni spomenik podignut u Beogradu.
Nedaleko od njega nalazi se 12 nadgrobnih ploča postavljenih na grobovima ustanika. U okviru Karađorđevog parka raspoređeni su i spomenici Trećepozivcima iz 1923. godine, autora Stamenka Đurđevića, spomenik Lamartinu, autora Lojza Dolinara, spomenik Internacionalnim brigadama formiranim u Španiji.
Park se počeo formirati posle podizanja spomenika, a znatno je proširen 1903. i 1904. godine, kada je napravljen venjak koji i danas postoji na maloj uzvišici. Pred Drugi svetski rat u parku je napravljeno sklonište, u kojem su 6. aprila 1941. godine, za vreme nemačkog bombardovanja, našla smrt 192 nedužna Beograđanina. Kamena ploča na tom mestu podseća na tragičan događaj.
