Kalemegdan je najveći beogradski park.
Istovremeno je najznačajniji kulturno-istorijski kompleks, u kojem dominira Beogradska tvrđava iznad ušća Save u Dunav. Naziv Kalemegdan odnosi se samo na prostorni plato oko tvrđave koji je osamdesetih godina 19. veka pretvoren u park . Plato je, dok je tvrđava bila glavno vojno uporište Beograda, služio da se neprijatelj osmotri i sačeka za borbu. Njegovo ime potiče od turskih reči kale (tvrđava) i mejdan (bojište). Turci su Kalemegdan nazivali i Fićir-bajir što znači „breg za razmišljanje“
Preuređivanje u park otpočelo je, posle predaje tvrđave Srbima (1867), po naređenju kneza Mihaila Obrenovića. Idejne skice za uređenje Kalemegdana napravio je prvi beogradski urbanista Emilijan Josimović. Zelenilo je zasađeno između 1873. i 1875. godine, kada je Beogradskom tvrđavom komandovao pukovnik Dragutin Žabarac, nekadašnji prvi ađutant kneza Mihaila Obrenovića.
Plansko uređivanje Kalemegdana je počelo 1890. godine. Tada je vojska predala park Beogradskoj opštini. Ondašnji predsednik opštine Nikola Pašić odobrio je prvi kredit za uređivanje Kalemegdana od 10.000 tadašnjih dinara. Godine 1905. pristupilo se proširivanju parka, uređivanjem Malog Kalemegdana, koji se prostirao od paviljona "Cvijeta Zuzorić" do Zoološkog vrta.
