Beli dvor nalazi se sa Kraljevskim dvorom u okviru dvorskog kompleksa na najvišem brežuljku Dedinja, na imanju površine 135 hektara.
Izgradnja je završena 1936. godine, po projektu Aleksandra Đorđevića. Renoviran neposredno posle Drugog svetskog rata. Konačno je uređen i opremljen za sadašnju namenu istovremeno sa Starim dvorom (arh. Bratislav Stojanović sa timom). Kompleks dvorova, uređen kao jedinstvena slobodna površina, služi u rezidencijalne svrhe.
Gradnju Belog dvora započeo je 1934. godine, privatnim sredstvima kralj Aleksandar I sa željom da napravi rezidenciju za svoje sinove (prestolonaslednika Petra II, kraljevića Tomislava i kraljevića Andreja), ali nije doživeo da vidi završetak radova. Izgradnju dvora dovršio je knez Pavle koji je, kao veliki ljubitelj umetnosti, dvor opremio vrednim umetničkim delima.
Uz dvor, sagrađeni su i kuhinja i garaža, koji su sa centralnim objektom povezani podzemnim tunelom. Pred početak Drugog svetskog rata u Evropi, knez Pavle je objektu pridodao i podzemno sklonište.
U očekivanju punoletstva Petra II Karađorđevića, Beli dvor koristio je knez Pavle sa porodicom, a posle II svetskog rata dvor je služio kao reprezentativni objekat u kome su se održavale svečanosti i primali ugledni gosti iz inostranstva.
Poput svog, starijeg „suseda“ koji je nemi svedok istorije i politike pre 1945. godine, tako su odluke donošene u Velikom salonu i Svečanoj trpezariji, Belog dvora imale presudnu ulogu na noviju istoriju Srbije. Tokom predsedničkog mandata Slobodana Miloševića (1997 — 2000), objekat je korišćen za živu političku aktivnost, kako na unutrašnjem, tako i na međunarodnom planu. Poslednji šef države koji je zvanično primljen u Belom dvoru bio je Predsednik Belorusije, Aleksandar Lukašenko 1999. godine. U Svečanoj trpezariji Belog dvora, potpisan je dokument kojim se otvorio put za potpisivanje vojno-tehničkog sporazuma u Kumanovu, kojim je okončan oružani sukob NATO-a i SRJ otpočet 24. marta 1999. godine.
Danas Beli dvor, kao i čitav dvorski kompleks na Dedinju koristi princ Aleksandar II sa porodicom. Objekat je pak, vlasništvo Republike Srbije.
